به خودم آمدم
انگار تویی در من بود
این کمی بیشتر از
دل به کسی بستن بود ...

تنها باشی..

روز تعطیل باشد..

هوا هم ناجوانمردانه گرم باشد

احساس میکنی

بلاتکلیف ترین آدم دنیا هستی

گاهی حواسمان آنقدر پرت زنده مانی می شود که زندگانی را از یاد می بریم..

آنقدر در حواشی پرسه می زنیم که از اصل دور می افتیم..

مثلاً همین چند وقت پیش یک اتفاق بزرگ و مهم رخ داد..

یک اتفاق داغ داغ..

تابستان شد..!

اما من اصلاً نفهمیدم..

خدا خیر بدهد این تقویم رومیزی را که گهگاه از سر اجبار نگاهم را به سمت خودش می کشد و دست کم تغییر فصل ها را به یادم می آورد..

در اوج خستگی،

لحظه ای چشمانم را می بندم و از تمام مشغله های کاری فاصله می گیرم..

اجازه می دهم ریه هایم هوای تابستانی را تجربه کنند..

پس باز هم تابستان آمد با یک بغل پر از سوغات فصل نو. دست هایش بوی پونه کوهی تازه می دهند و نگاهش سرشار از شادی کودکانه ای است که روحت را سر ذوق می آورد..

با آفتاب،

تنورش را روشن می کند و میوه ها را شیرین و آب دار می پزد و در سایه درختانش خستگی را از تن کارگران شهرداری به در می کند..

چه صفایی دارد تابستان و طعم شربت آلبالو..

بوی نمکین آب دریا،

شب زنده داری های روی پشت بام کاه گلی خانه عمه جان و شمردن ستاره های راه شیری تا صبح..

از خودم می پرسم چرا باید این همه رنگ و بو و مزه در لا به لای ترافیک و بی حوصلگی و عجله آدم ها گم شود و،

از تابستان تنها سه کلمه روی تقویم بر جا بماند:

تیر،

مرداد،

شهریور..

فصل یعنی یادمان باشد که باید زندگی کرد حتی با یک بهانه..

تغییر حتی اگر آن بهانه فقط تابستان باشد و بس..

چمدان

همیشه

معنی رفتن نمی دهد

گاهی

تمام زنگیمان را جمع می کنیم

و نمی رویم

فقط زندگی نمی کنیم

مثل وقتی که شب

عینک آفتابی می زنیم و ادای روز را در می آوریم

نگاه می کنیم

فقط

نمی بینیم

چشم ها را میبندم
نیت میکنم
ردیف انگشت ها را
بین لب هایت میکشم
.
.
.
این فال , خواندنی نیست
خوردنی ست!

لعنت به این سی وُ دو حرفی که

« تو» نمی شوند!

تمام راه ها را با تو دوست دارم، کوچه ها و خیابان ها با تو همیشه به سمتی می روند که در انتهایش یک اتفاق دوست داشتنی، انتظارم را می کشد.... تو باشی، خرداد پایان بهار نیست... آغاز دوست داشتن است.
تو باشی... کافیست که تو باشی
تا بی خیال هر آرامشی، دل بسپارم و بروم تا هرکجا که نمی دانم.
ببین... تمام خط های موازی، سرانجام به هم می رسند..

ریتم خنده هایت را دوست دارم،

تو بین تمام آدم های کره ی خاکی تافته ی جدا بافته ایی،

بخند نفس من!

موزیک : آرش فتحی - تنظیم : آیین احمدی فر
ترانه ســُرا : احسان حائری

[ آلبوم ِ باران توئی ]

خواننده ی  ِتمامی ِ آهنگهای ِ آلبوم " آرمان گرشاسبی عزیز " می باشد!

| download |

هر گوشه ای از شور ِ آواز ِ من پیدا میشود
قصیده ی ِ تو
نور ِ باور ِ پرواز ِ تا به ناکجا تابیده شد به جام
زدیده ی ِ تو
طلوع ِ نگاه شروع ِ شراب از مختصات ِ
نام ِ توست
ایمان ِ من در حلقه ی ِ هندسه ی ِ اندام ِ توست
ایمان ِ من در حلقه ی ِ
هندسه ی ِ اندام ِ توست
.
.
نامت از اذل شکفته بر لب نقره میزند
رُخ ِ.تو برشب
کاش این ماجرا به سر نیاید
شاهی بی گمان به مسند ِ دل نجوا میکنی
امید ِ ساحل
کاش این ماجرا به سر نیاید
طلوع ِ نگاه شروع ِ شراب از مختصات ِ
نام ِ توست
ایمان ِ من در حلقه ی ِ هندسه ی ِ اندام ِ توست
ایمان ِ من در حلقه ی ِ
هندسه ی ِ اندام ِ توست
.
.
ببار ای ابر ِ می اندود ِ من مستانه ــَم کن
بسوز اندیشه را از بیخ و بن
دیووانه ــَم کن
چو رودی بر روانم شو روان اِی دولت ِ شعر
بکن تن را زمن من را زجان
جانانه ــَم کن
 ببار ای ابر ِ می اندود ی من مستانه ــَم کن
بسوز اندیشه را از بیخ و بن
دیووانه ــَم کن
چو رودی بر روانم شو روان اِی دولت ِ شعر
بکن تن را زمن من را زجان
جانانه ــَم کن